Anne-babaların öğretici olarak yetiştirilmesi, çocuklarının eğitim sürecine aktif olarak katılmaları anlamına gelmektedir. Anne-babaların öğretici olarak yetiştirildiği aile eğitimi programlarında, genel olarak erken müdahale, davranış yönetimi ve bağımsız yaşam becerilerinin öğretimi alanlarında öğretim becerileri kazandırılmaktadır.
Bu programlarda anne-babalara kazandırılan bilgi ve beceriler, özel eğitimde çalışan terapistlerin genel yeterlikleriyle önemli ölçüde benzerlik göstermektedir. Bu nedenle, eğitim programlarının iyi yapılandırılması ve organize edilmesi gerekmektedir. Hazırlanan bu programda da bu önemli özellik göz önünde tutulmuştur.
Anne-babaların engelli çocuklarına öğretici olmalarını cesaretlendirecek pek çok neden vardır. Bu nedenlerden bazıları şunlardır: a) anne-babalar güçlü birer pekiştirme aracıdır, b) çocuklarını diğer insanlardan daha iyi tanırlar ve çocuklarına uzmanlardan daha fazla zaman ayırabilirler, c) okulda öğrenilen becerilerin evde anne-babalar tarafından geliştirilmesi öğrenilenlerin etkililiğini arttırır, d) anne-babalar çocuklarının gelişimine katkıda bulunduklarından dolayı haz ve mutluluk duyarlar.
Tüm bunlara rağmen, anne-babaların öğreticilik rolünü üstlenip üstlenmeyeceğine ilişkin bazı tereddütler vardır. Bu tereddütlerin önemli bir bölümü, aileye etkin danışmanlık ve yardım hizmetlerinin sağlanabilmesi koşuluyla ilgilidir.
Bu konuda yapılan birçok araştırma anne-babaların çocuklarına öğretici olarak yetiştirildiklerinde, çocuklarına uygun davranışlar kazandırabildiklerini, birçok bağımsız yaşam becerisini öğretebildiklerini göstermektedir.
Ailelerin aile eğitimi programına katılması için gönüllü olması gerekmektedir. Çünkü çocuğuna yararlı olamayacak düşüncesi ailede var olduğu müddetçe ya da ben eğitimci değilim yapamam düşüncesi ile hareket eden bir aile çocuğuna yardımcı olamayacaktır.
Çocuklar pek çok beceriyi onların yardımıyla ve onları gözleyerek öğrenmiştir. Ancak, bir çok çalışma, normal çocukların kendiliğinden ya da çok az bir yardımla öğrendikleri becerileri zihin engellilerin, sistematik bir yardım ya da öğretim olmadan öğrenemediklerini göstermektedir. Bu durum, anne-babaların çocuklarına bazı becerileri öğretmede öğretici olarak yetiştirilmeleri gereğini ortaya çıkarmaktadır.
Anne-babaların çocuklarına öğretici olmalarına ilişkin üç yaklaşım vardır. Bunlar: ev öğretimi, grup öğretimi ve sınıfta yardımcılıktır.
AİLEYE KAZANDIRILACAKLAR
*Kavram Öğretimi *Beceri Öğretimi *Tuvalet Öğretimi *Sosyal Yaşantı Öğretimi *İletişim Becerileri Öğretimi
Yap-Göster-Söyle- Yaz Uygulanışı *Model Olma Fiziksel yardım *Beceri analizi öğretimi *Küçük adımlar öğretimi *Pekiştireç kullanımı
AİE EĞİTİMİ NERDE NASIL YAPILMALIDIR.
Aile eğitimcinin seanslarını izleyerek
Aileye yazılı görsel doküman vererek
Ailelere seminerler düzenleyerek
Aile ziyareti yaparak
Aileye uygulamalı eğitim
AİLE EĞİTİMİNİN ÖNEMİ
Özel eğitim sadece okulda değildir.
Evde tam gün bir eğitim verilmektedir.
Anne babanın bilinçlenmesi
Öğretilecek olan daha hızlı kavratılır
Kazanımlar genellenir
Kazanımlar daha kalıcı olur.
Anne baba çocuğunun gelişimi daha yakından görür.